Αναλογιστήκατε ποτέ ότι κάποια πράγματα που χρησιμοποιούμε καθημερινά εφευρέθηκαν τυχαία και όχι σκόπιμα; Γι' αλλού ξεκίνησαν οι επιστήμονες κι αλλού ο δρόμος τους έβγαλε χαρίζοντας μας χρήσιμα ανικείμενα και όχι μόνο. Μπορείτε να φανταστείτε τη ζωή σας χωρίς πατατάκια; Κι όμως αν δεν είχε επιμείνει ένας πελάτης του εστιατορίου Moon's Lake House στη Νέα Υόρκη μάλλον δεν θα τα απολαμβάναμε σήμερα. Ο άνθρωπος αυτός λοιπόν επέμενε να στέλνει πίσω κάθε φορά τις τηγανιτές του πατάτες παραπονούμενος ότι είναι άψητες και μαλακές. Απηύδησε και ο σεφ και τεμάχισε τις πατάτες όσο πιο λεπτές μπορούσε, τις περιέλουσε με λίπος, τις τηγάνισε και τους έβαλε μπόλικο αλάτι. Ο πελάτης φυσικά τις λάτρεψε κι έτσι το 1853 τα πατατάκια ήρθαν στο φως. Όσο για την πλάστική σακούλα που τα περιλαμβάνει τα εύσημα ανήκουν στη Λόρα Σούντερ η οποία σιδέρωσε δύο κομμάτια λαδόχαρτο και έλυσε το πρόβλημα της συντήρησής τους.
Για καθαριστικό ταπετσαρίας που δεν θα την αλλοιώνει και δεν θα την ξεκολλάει ξεκίνησαν, στην πλαστελίνη κατέληξαν. Η διάθεσή της στην αγορά ξεκίνησε ένα χρόνο μετά την τυχαία της ανακάλυψη και έκτοτε έχει πουλήσει περισσότερους από 500.000 τόνους!
Τυχαία και η ανακάλυψη των post-it, των μικρών κίτρινων χαρτιών που κολλάνε σχεδόν παντού και διευκολύνουν κόσμο και κοσμάκη παγκοσμίως. Ο Άρθουρ Φράι το 1965 χρησιμοποιούσε μικρά χαρτάκια ως σελιδοδείκτες, ώσπου άκουσε για μια κολλώδη ουσία που είχε ανακαλύψει ο Σπένσερ Σίλβερ και μέχρι τότε δεν είχε χρησιμοποιηθεί πουθενά. Το 1968 λοιπόν ο Φράι τη χρησιμοποιήσε για τους σελιδοδείκτες του και δημιούργησε τα post-it, έτσι απλά!
Τα "βρώμικα" χέρια ενός επιστήμονα στάθηκαν η αιτία να εφευρεθεί η ζαχαρίνη. Το 1879 ο Κωνσταντίνος Φάλμπεργκ ενώ ασχολούνταν ώρες με χημικές αντιδράσεις αποφάσισε να κάνει ένα διάλειμμα για φαγητό. Ξέχασε όμως να πλύνει τα χέρια του κι έπιασε το σάντουιτς που θα έτρωγε, το οποίο απέκτησε μια γλυκιά γεύση. Τι είχε συμβεί; Οι χημικές ουσίες από τα χέρια του απορροφήθηκαν από το ψωμί κι έτσι γεννήθηκε η ζαχαρίνη. Πέντε χρόνια αργότερα κατοχύρωσε την πατέντα του αλλά έπρεπε να περιμένει μέχρι το 1970 για να τη δει να χρησιμοποιείται από διαιτολόγους και διατροφολόγους, καθώς ήταν ιδανική για δίαιτα.
Ο εφευρέτης της γρανίτας ήταν μόλις 12 ετών όταν εντελώς τυχαία την ανακάλυψε. Πίνοντας την πορτοκαλάδα του στην αυλή ξέχασε το μισογεμάτο ποτήρι του όλο το βράδυ έξω. Η θερμοκρασία όμως έπεσε κάτω από τους 12 βαθμούς κι όταν το επόμενο πρωί το αγοράκι βρήκε το ξεχασμένο ποτήρι είδε ότι το αναψυκτικό του είχε παγώσει και μάλιστα στεκόταν στο καλαμάκι. Αυτή και η πρώτη γρανίτα σε ξυλάκι. Μόλις ενηλικιώθηκε κατοχύρωσε την ευρεσιτεχνία του και την ονόμασε Popsicle.
Για το τέλος σας άφησα μια απολαυστική ανακάλυψη. Η ζαχαροπλάστισσα Ρουθ Γουέικφιλντ έφτιαχνε τα γλυκά της, της τελείωσε η σοκολάτα! Πώς θα έφτιαχνε τα μπισκότα που ήθελε χωρίς σοκολάτα για να λιώσει; Είδε ότι είχε κομμάτια σοκολάτας Nestle που υπήρχαν στο εμπόριο και συνειδητοποίησε ότι παρότι τα κομμάτια ανακατεύονται με το μείγμα προσδίδοντας του γεύση, διατηρούν το αρχικό τους σχήμα. Αμέσως λοιπόν τηλεφώνησε στη Nestle και εξασφάλισε την αναφορά του ονόματός της πίσω από κάθε συσκεασία και σοκολάτα της εταιρείας για πάντα
Για καθαριστικό ταπετσαρίας που δεν θα την αλλοιώνει και δεν θα την ξεκολλάει ξεκίνησαν, στην πλαστελίνη κατέληξαν. Η διάθεσή της στην αγορά ξεκίνησε ένα χρόνο μετά την τυχαία της ανακάλυψη και έκτοτε έχει πουλήσει περισσότερους από 500.000 τόνους!
Τυχαία και η ανακάλυψη των post-it, των μικρών κίτρινων χαρτιών που κολλάνε σχεδόν παντού και διευκολύνουν κόσμο και κοσμάκη παγκοσμίως. Ο Άρθουρ Φράι το 1965 χρησιμοποιούσε μικρά χαρτάκια ως σελιδοδείκτες, ώσπου άκουσε για μια κολλώδη ουσία που είχε ανακαλύψει ο Σπένσερ Σίλβερ και μέχρι τότε δεν είχε χρησιμοποιηθεί πουθενά. Το 1968 λοιπόν ο Φράι τη χρησιμοποιήσε για τους σελιδοδείκτες του και δημιούργησε τα post-it, έτσι απλά!Τα "βρώμικα" χέρια ενός επιστήμονα στάθηκαν η αιτία να εφευρεθεί η ζαχαρίνη. Το 1879 ο Κωνσταντίνος Φάλμπεργκ ενώ ασχολούνταν ώρες με χημικές αντιδράσεις αποφάσισε να κάνει ένα διάλειμμα για φαγητό. Ξέχασε όμως να πλύνει τα χέρια του κι έπιασε το σάντουιτς που θα έτρωγε, το οποίο απέκτησε μια γλυκιά γεύση. Τι είχε συμβεί; Οι χημικές ουσίες από τα χέρια του απορροφήθηκαν από το ψωμί κι έτσι γεννήθηκε η ζαχαρίνη. Πέντε χρόνια αργότερα κατοχύρωσε την πατέντα του αλλά έπρεπε να περιμένει μέχρι το 1970 για να τη δει να χρησιμοποιείται από διαιτολόγους και διατροφολόγους, καθώς ήταν ιδανική για δίαιτα.
Ο εφευρέτης της γρανίτας ήταν μόλις 12 ετών όταν εντελώς τυχαία την ανακάλυψε. Πίνοντας την πορτοκαλάδα του στην αυλή ξέχασε το μισογεμάτο ποτήρι του όλο το βράδυ έξω. Η θερμοκρασία όμως έπεσε κάτω από τους 12 βαθμούς κι όταν το επόμενο πρωί το αγοράκι βρήκε το ξεχασμένο ποτήρι είδε ότι το αναψυκτικό του είχε παγώσει και μάλιστα στεκόταν στο καλαμάκι. Αυτή και η πρώτη γρανίτα σε ξυλάκι. Μόλις ενηλικιώθηκε κατοχύρωσε την ευρεσιτεχνία του και την ονόμασε Popsicle.
Για το τέλος σας άφησα μια απολαυστική ανακάλυψη. Η ζαχαροπλάστισσα Ρουθ Γουέικφιλντ έφτιαχνε τα γλυκά της, της τελείωσε η σοκολάτα! Πώς θα έφτιαχνε τα μπισκότα που ήθελε χωρίς σοκολάτα για να λιώσει; Είδε ότι είχε κομμάτια σοκολάτας Nestle που υπήρχαν στο εμπόριο και συνειδητοποίησε ότι παρότι τα κομμάτια ανακατεύονται με το μείγμα προσδίδοντας του γεύση, διατηρούν το αρχικό τους σχήμα. Αμέσως λοιπόν τηλεφώνησε στη Nestle και εξασφάλισε την αναφορά του ονόματός της πίσω από κάθε συσκεασία και σοκολάτα της εταιρείας για πάντα
Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Γράψε μας την asinARTisia σου!